Rimokatolicizam

Rimokatolicizam se u nekoliko elemenata verske doktrine razlikuje od Pravoslavlja, tj. od bogoslovske Tradicije Pravoslavne crkve, sa kojom se razišao 1054. godine, kao i od Protestantizma, doktrine crkava proizašlih iz Reformacije u 16. veku:
Tomistička metoda u tumačenju vere, koja na veru primenjuje Aristotelovu logiku i pokušava teologiju da izrazi pomoću istančanih filozofskih pojmova (npr. " transupstancijacija")
Tridentska sinteza, koja uvodi u dogmate srednjovekovnu društvenu problematiku (npr. teoriju satisfakcije, primenjenu na dogmat iskupljenja)
Juridički i magisterijski karakter dogmata, naročito manifestovan na Prvom Vatikanskom Saboru, po kome je dogmat odluka nepogrešivog autoriteta, a ne ispovedanje vere koje iskazuje duhovno iskustvo i svest Crkve.

Istorijski razvoj

Može se podeliti na glavne periode:
Patristički
Srednjovekovni ili sholastički
Protivreformatorski
Reakcije protiv modernizma
Konsolidovanja ultramontanizma
Antiekumenizma
"Aggoirnamento".
Klasični Oci latinske Crkve su:
Amvrosije Milanski (339-397),
Jeronim Stridonski (350-420), koji je preveo Bibliju na latinski jezik (prevod poznat pod nazivom Vulgata) i napisao spis O čuvenim muževima;
Avgustin iz Tagaste, episkop iponski (354-430), koji je napisao Ispovesti (između 397-401), O Trojici, O Državi Božijoj, De doctrina Christiana, itd.;
papa Grigorije Veliki (+604), koji je ostavio Rimski paterik (poznat i kao Dijalozi, zbog čega je sam papa u Istočnoj Crkvi dobio nadimak Dijalog/Dvojeslov/Sabesednik), Moralia in Job (tumačenje na knjigu Jova) i Regula pastoralis (Pastirska uputstva)
Zapadna patristika se zaključuje sa Isidorom Seviljskim (+636).
U oce Latinske Crkve uključuju se i drugi poznati pisci:
Irinej, episkop lionski (+ oko 202), poreklom iz Male Azije, učenik Svetog Polikarpa Smirnskog, koji poznavaše Svetog Apostola Jovana (u Adversus haereses on pravi spisak episkopa Rima, pretpostavljajući da je Sveti Apostol Petar bio prvi), pisac dela Otkrivenje i odbacivanje lažne gnose, napisanog protiv gnostičkih jeresi;
Ipolit Rimski, postradao mučenički 235. god., napisao je Aiostolsku Tradiciju;
Tertulijan Kartaginski (od 155. pa do 220), prvi hrišćanski latinski pisac, autor mnogih polemičkih i apologetskih spisa: Apologeticum, Protiv jeresi (oko 200), Contras Praxeas, Contra Macionum, De anima;
Minucije Feliks iz Numidije (Octavius);
Kiprijan Kartaginski (+258), mučenik i ugledni episkop Crkve u Africi, pisac mnogih pastirskih pisama i dela 0 jedinsvu Crkve;
Laktancije, koji je napisao Božanske ustanove (304-314);
egzegeta Rufin Akvilejski (+410);
Ilarije Poatijeski (oko 315-367), autor dela 0 Trojici ;
Papa Lav I (+461), koji je doprineo formiranju halkidonske hristološke dogme (451).
U ovom periodu drži se i Kartaginski Sabor (411), pod papom Inokentijem I, koji je osudio pelagijanstvo.